Podsumowanie fresku na temat przemocy ze względu na płeć i przemocy seksualnej™

NIE PRZEGLĄDAJ TEJ STRONY jeśli jeszcze nie brałeś udziału w fresque des violences sexistes et sexuelles® (fresk przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć)W przeciwnym razie warsztaty stracą całe swoje zainteresowanie!

Fresk na temat przemocy seksualnej i seksistowskiej®

Celem tego fresku jest zrozumienie czynniki ryzyka oraz konsekwencje przemoc seksualną i przemoc ze względu na płeć oraz dowiedzieć się więcej o dźwignie prewencyjne aby ich uniknąć.

Podane informacje nie są wyczerpujące (istnieje na przykład wiele innych znanych czynników ryzyka i konsekwencji), a jedynie reprezentatywne dla problemów związanych z przemocą ze względu na płeć i przemocą seksualną, w oparciu o aktualną wiedzę naukową.

Fresk składa się z podstawy i czterech serii kart: czynniki ryzyka (24 karty), przestępstwa (16 kart), konsekwencje (14 kart) i dźwignie prewencyjne (12 kart), w sumie 66 kart.

Czynniki ryzyka

Ofiarą przemocy ze względu na płeć lub przemocy seksualnej może paść każdy - kobieta lub mężczyzna, dziecko, nastolatek lub dorosły. Można jednak zidentyfikować czynniki ryzyka, tj. konteksty, które zwiększają ryzyko bycia sprawcą lub ofiarą przestępstwa seksualnego.

Indywidualne czynniki ryzyka

1/ Być w określonym przedziale wiekowym
Wiek jest czynnikiem ryzyka autor i ofiara. Po stronie ofiar jest więcej ofiar wewnątrzrodzinnych w wieku od 6 do 11 lat i ofiar pozarodzinnych w wieku od 12 do 17 lat. Po stronie sprawców więcej przestępstw seksualnych popełnianych jest w wieku od 13 do 15 lat.

Napaści na tle seksualnym w rodzinie dotyczą głównie dzieci w wieku od 6 do 11 lat, podczas gdy napaści poza rodziną dotyczą głównie nastolatków w wieku od 12 do 17 lat (1).
Dane francuskiego Ministerstwa Sprawiedliwości (2) pokazują, że nieletni stanowią znaczną część oskarżonych w sprawach o przemoc seksualną, z wyraźnym udziałem nastolatków w wieku od 13 do 15 lat.

2/ Bycie dziewczyną/kobietą lub chłopcem/mężczyzną
Płeć jest czynnikiem ryzyka bycia autor lub ofiara. Więcej dziewcząt/kobiet pada ofiarą (zwłaszcza w okresie dojrzewania), a więcej chłopców/mężczyzn popełnia przestępstwa seksualne.

Większość sprawców przestępstw seksualnych to mężczyźni, a większość ofiar przestępstw seksualnych to kobiety (3).
Szacuje się jednak, że przed okresem dojrzewania prawie tyle samo dziewcząt co chłopców może paść ofiarą przemocy seksualnej (4).
Uważa się również, że znacznie więcej kobiet (5) popełnia przestępstwa seksualne niż wynika to ze skarg i wyroków skazujących, zwłaszcza jeśli chodzi o przestępstwa seksualne wobec dzieci.

3/ Bycie singlem
Celibat nie jest czynnik ryzyka. Większość dorosłych sprawców przemocy seksualnej wobec nieletnich lub dorosłych nie jest samotna.

Większość napaści na tle seksualnym (6) popełnionych między osobami dorosłymi to napaści na tle seksualnym w związku małżeńskim lub napaści podobne do napaści na tle seksualnym w związku małżeńskim (osoby w parze lub w separacji), rzadziej "nieznajomi na ulicy".
Institut national de santé publique du Québec (1) donosi, że w ponad 8 na 10 przypadków napaści na tle seksualnym popełniane są przez osoby znane ofierze, takie jak małżonek, partner lub znajomy.
W odniesieniu do dorosłych, którzy popełniają przestępstwa przeciwko nieletnim, nie ma konsensusu w badaniach, ponieważ niektórzy badacze uważają, że celibat może być czynnikiem wrażliwości społecznej lub frustracji emocjonalnej, która może odgrywać rolę w czynie, podczas gdy inni uważają, że większość sprawców jest w związku w momencie popełnienia przestępstwa.

4/ Bycie gejem
Bycie w związku z osobą tej samej płci zwiększa ryzyko bycia ofiara przemocy seksualnej. Osoby identyfikujące się jako homoseksualne zgłaszają więcej napaści seksualnych w swoich związkach niż osoby identyfikujące się jako heteroseksualne.

Lesbijki i kobiety biseksualne zgłaszają 2,5 razy więcej przypadków przemocy domowej niż kobiety heteroseksualne. Wśród mężczyzn, geje i osoby biseksualne również częściej zgłaszają bycie ofiarami przemocy niż osoby heteroseksualne (7).

5/ Posiadanie niepełnosprawności / zaburzenia
Posiadanie niepełnosprawności lub zaburzenia zwiększa ryzyko bycia autor lub ofiara przemocy seksualnej. Dzieci niepełnosprawne są 4 razy bardziej narażone na przemoc seksualną. Niektórzy sprawcy są niepełnosprawni lub cierpią na zaburzenia.

Niepełnosprawne dzieci i dorośli są trzy do czterech razy bardziej narażeni na przemoc seksualną niż osoby pełnosprawne (8).
Wśród dorosłych z upośledzeniem umysłowym, którzy dopuszczają się napaści na tle seksualnym, ich zaburzenia poznawcze i izolacja społeczna mogą odgrywać rolę w popełnieniu czynu. Brak doradztwa edukacyjnego i historia wcześniejszej wiktymizacji są często obecne w ich tle (9).

6/ Posiadanie fałszywych przekonań
Posiadanie fałszywych przekonań zwiększa ryzyko bycia autor przemoc seksualna. Może to obejmować nieprawidłową wiedzę na temat kodów uwodzenia i seksualności (wiek pierwszego spotkania seksualnego, anatomia itp.) lub zniekształcenia poznawcze (na przykład myślenie, że dziecko potrzebujące uczucia chce uprawiać seks).

Zniekształcenia poznawcze to błędne przekonania, które prowadzą niektórych sprawców napaści na tle seksualnym do usprawiedliwiania, minimalizowania lub racjonalizowania swoich czynów (10).
Pewne błędne przekonania na temat kodów uwodzenia, wieku lub anatomii zwiększają ryzyko zachowań, szczególnie w przypadku nieletnich (11).

7/ Bycie ofiarą przemocy
Bycie ofiarą przemocy zwiększa ryzyko bycia autor i ofiara przemoc seksualna. Wielu sprawców było ofiarami przemocy (niekoniecznie seksualnej). Wiele ofiar przemocy seksualnej będzie ofiarami ponownie (wysoka częstość występowania).

Kilka metaanaliz wskazuje, że ofiary przemocy seksualnej w dzieciństwie mają zwiększone ryzyko ponownej wiktymizacji w okresie dojrzewania i dorosłości. Badania te podkreślają międzypokoleniowy cykl wiktymizacji (12).
Inne badania badają związek między wykorzystywaniem seksualnym w dzieciństwie a popełnianiem nadużyć seksualnych w wieku dorosłym, wykazując znaczącą korelację między nimi (13).

8/ Bycie sprawcą przemocy
Bycie sprawcą przemocy zwiększa ryzyko bycia autor przemocy seksualnej, zwłaszcza gdy sprawca nie otrzymał żadnej opieki (edukacyjnej, zdrowotnej, społecznej...) i/lub wyroku.

Wiele badań wykazało, że nieletni, którzy dopuszczają się przemocy, szczególnie ci, którzy nie otrzymali odpowiedniej opieki, rozwijają coraz bardziej transgresyjne zachowania, które mogą prowadzić ich do popełnienia kolejnych przestępstw seksualnych w ich życiu (14).

9/ Używanie narkotyków/alkoholu
Używanie narkotyków lub alkoholu zwiększa ryzyko bycia obojgiem autor i ofiara przemoc seksualna. Dla sprawcy jest to czynnik ryzyka w kontekście prywatnym lub świątecznym. Dla ofiary czynnikiem ryzyka jest dobrowolne lub mimowolne użycie.

Kilka badań wykazało, że nadmierne spożycie alkoholu lub stosowanie leków psychotropowych, szczególnie na imprezach, jest czynnikiem odhamowującym, który zachęca do agresywnych zachowań seksualnych, szczególnie wśród młodych sprawców przemocy (15).
Wśród ofiar, używanie narkotyków i alkoholu - celowe lub nie - jest głównym czynnikiem ryzyka, ponieważ zwiększa podatność na zagrożenia (16).

10/ Oglądanie pornografii dziecięcej/obrazów pornograficznych
Oglądanie pornografii (której treść jest zgodna z fantazjami o agresji seksualnej) lub pornografii dziecięcej zwiększa ryzyko bycia autor przemoc seksualna.

Konsumpcja brutalnej pornografii wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zachowań agresywnych, szczególnie u osób z tendencjami antyspołecznymi lub fantazjami przymusu (17).
Nie ma zgody co do wpływu pornografii dziecięcej (seksualnych obrazów nieletnich), ale badania wykazały, że konsumpcja pornografii dziecięcej jest często pierwszym wskaźnikiem przyszłego ryzyka agresji (18).

11/ Przygnębienie / niska samoocena
Stan depresji zwiększa ryzyko bycia autor przemoc seksualna. Wielu przestępców ma niską samoocenę i popełniło przestępstwo w bardzo trudnym momencie (separacja, śmierć bliskiej osoby, utrata pracy itp.).

U wielu sprawców przemocy seksualnej występuje depresja, związana z odrętwieniem emocjonalnym i trudnościami w regulowaniu emocji (19).
Inne badania wskazują, że zaburzenia lękowo-depresyjne są powszechne wśród sprawców przestępstw seksualnych i mogą odgrywać rolę w ich popełnianiu (20).

12/ Słabe umiejętności społeczne
Posiadanie słabych umiejętności społecznych zwiększa ryzyko bycia autor przemoc seksualną. Dotyczy to szczególnie osób, które nie wiedzą, jak wyrażać swoje emocje lub radzić sobie z konfliktem bez przemocy.

Deficyty w zakresie umiejętności społecznych i niska inteligencja emocjonalna są powtarzającymi się czynnikami wśród sprawców napaści na tle seksualnym. Deficyty te mogą być połączone z zaburzeniami zachowania i postawami antyspołecznymi (21).

13/ Problemy seksualne
Problemy seksualne zwiększają ryzyko bycia autor przemoc seksualna. Ten czynnik ryzyka występuje zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, którzy padli ofiarą napaści.

Analiza terapii stosowanych wobec przestępców seksualnych pokazuje, że mają oni więcej zaburzeń seksualnych i że radzenie sobie z tymi zaburzeniami ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia recydywy (22).
Dysfunkcje seksualne u sprawczyń przestępstw seksualnych pozostają mało zbadanym tematem, ale badania sugerują, że niektóre zaburzenia seksualne mogą występować w tej populacji i wpływać na zachowania przestępcze (23).

14/ Praca w branży usług seksualnych
Praca w branży seksualnej zwiększa ryzyko bycia ofiara przemoc seksualna. Przemysł ten obejmuje pornografię, prostytucję, handel usługami seksualnymi, miejsca spotkań (prywatne kluby) itp.

Różne badania podkreślają powtarzające się doświadczenia przemocy seksualnej, której doświadczają niektóre osoby w branży seksualnej oraz ich wpływ na postrzeganie zgody i zachowania ryzykowne (24).
Osoby uprawiające prostytucję doświadczają przemocy seksualnej z rąk wielu osób: klientów, alfonsów, handlarzy narkotyków itp.
Osoby uprawiające prostytucję są narażone na różnego rodzaju wiktymizację, w tym przemoc seksualną.
W przemyśle pornograficznym kilka badań dokumentuje systemową przemoc fizyczną, seksualną i werbalną, w tym niesymulowane akty narzucane aktorkom podczas filmowania (25).

15/ Załóż seksowny strój
Załóż seksowny strój nie jest czynnik ryzyka bycia ofiarą przemocy seksualnej. Większość ofiar miała na sobie zwykłe ubranie (piżamę, dżinsy itp.) w momencie ataku.

Napaści mają miejsce niezależnie od wyglądu fizycznego czy ubioru. Badania pokazują, że odzież noszona przez ofiarę w czasie ataku nie jest czynnikiem ryzyka (26).

Relacyjne/rodzinne czynniki ryzyka

16/ Doświadczanie trudności w związkach intymnych
Trudności w relacjach intymnych zwiększają ryzyko bycia autor przemocy seksualnej. Jest to czynnik ryzyka dla dorosłych sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci.

Kilka badań wskazuje, że trudności w relacjach, zaburzenia przywiązania i dysfunkcyjne wzorce relacji są czynnikami ryzyka dla sprawców przemocy seksualnej. Sprawcy często nie są w stanie nawiązać zdrowych relacji intymnych, co popycha ich do zachowań opartych na przymusie (20).

17/ Pochodzenie z tej samej rodziny/pary
Pochodzenie z tej samej rodziny lub bycie parą zwiększa ryzyko bycia obojgiem autor i ofiara przemocy seksualnej. Większość sprawców i ofiar pochodzi z tej samej rodziny, jest lub była w związku lub należy do tego samego kręgu społecznego.

Sprawcy przemocy seksualnej często pochodzą z tego samego kręgu rodzinnego, co ich ofiary; kobiety, które dopuszczają się przemocy seksualnej, często mają za sobą wcześniejszą wiktymizację w swoim środowisku rodzinnym (27).

18/ Bycie w rodzinie dotkniętej przemocą
Przebywanie w rodzinie dotkniętej przemocą zwiększa ryzyko bycia zarówno autor i ofiara przemocy seksualnej. Bycie świadkiem przemocy domowej w dzieciństwie zwiększa ryzyko bycia sprawcą przemocy seksualnej.

Sprawcy przemocy seksualnej często sami pochodzą z rodzin naznaczonych przemocą seksualną. Zjawisko transmisji międzypokoleniowej odgrywa kluczową rolę w reprodukcji takiej przemocy (28).

Wspólnotowe/społeczne czynniki ryzyka

19/ Hiperseksualizacja młodych ludzi
Hiperseksualizacja młodych ludzi zwiększa ryzyko bycia ofiara przemocy seksualnej. Dzieci dorastające w społeczeństwie, które seksualizuje młodych ludzi (ubrania, media itp.), są bardziej narażone na przemoc seksualną.

Kilka badań podkreśla związek między zseksualizowanym wizerunkiem dorastających dziewcząt a ich podatnością na przemoc seksualną, podczas gdy inne badają wiktymizację młodych ludzi w kontekście hiperseksualizacji oraz sposób, w jaki stereotypy seksualne w społeczeństwie wpływają na ryzyko przemocy seksualnej (29).

20/ Stereotypy związane z płcią
Życie w społeczeństwie, w którym stereotypy płciowe (przekonanie, że pewne zdolności lub cechy osobowości są specyficzne dla płci od urodzenia) są głęboko zakorzenione, zwiększa ryzyko bycia zarówno autor i ofiara przemoc seksualna.

Wiele badań pokazuje, że stereotypy związane z płcią pomagają usprawiedliwiać i utrwalać przemoc seksualną, stawiając kobiety i mniejszości płciowe w trudnej sytuacji. Pokazują one również, że mężczyźni wychowani na sztywnych normach toksycznej męskości mają zwiększone ryzyko stania się sprawcami przemocy seksualnej (30).
Inne badania pokazują, że przestrzeganie sztywnych przekonań dotyczących płci sprzyja problematycznym postawom wobec zgody seksualnej, zwiększając tym samym ryzyko bycia sprawcą lub ofiarą przemocy seksualnej (31).

21/ Trywializacja przemocy seksualnej
Życie w społeczeństwie, w którym przemoc seksualna jest trywializowana (przez media, polityków, funkcjonariuszy policji, nauczycieli, rodziców itp. autor i ofiara przemoc seksualna.

Różne badania pokazują, że normy społeczne, które tolerują lub usprawiedliwiają przemoc seksualną, przyczyniają się do jej utrwalania. Trywializacja tych czynów w społeczeństwie zwiększa ryzyko zarówno dla ofiar, jak i sprawców (32).

22/ Krótkie wyroki więzienia
Długość wyroków pozbawienia wolności nie jest czynnikiem ryzyka przemocy seksualnej. W krajach, w których kary pozbawienia wolności są krótsze, przestępczość nie jest wyższa, a wskaźnik recydywy nie jest wyższy.

23/ Życie w kraju o wysokim wskaźniku przestępczości

Długość wyroku nie jest głównym czynnikiem zapobiegającym powrotowi do przestępstwa. Zbyt długi wyrok może nawet stanowić przeszkodę w resocjalizacji (33).

Życie w społeczeństwie o wysokim wskaźniku przestępczości zwiększa ryzyko bycia zarówno autor i ofiara przemocy seksualnej. Związanie się ze sprawcami przemocy seksualnej zwiększa ryzyko stania się ofiarą takiej przemocy.

Międzypokoleniowe przekazywanie przemocy jest bardziej widoczne w kontekstach, w których ogólna przestępczość jest wysoka (34).

24/ Życie w kraju ogarniętym wojną
Życie w kraju lub regionie objętym wojną zwiększa ryzyko bycia zarówno autor i ofiara przemocy seksualnej. Dotyczy to również sfery prywatnej, z wyjątkiem zbrodni wojennych.

Konflikty zbrojne tworzą klimat sprzyjający przemocy seksualnej, nie tylko jako broni wojennej, ale także w sferze prywatnej, gdzie normy przemocy są internalizowane przez ludność (35).

Przemoc ze względu na płeć i przemoc seksualna

Prawo ewoluuje wraz z upływem czasu i kulturą danego kraju. Niektóre teksty prawne są celowo nieprecyzyjne, aby umożliwić sędziom ich interpretację w świetle danej sytuacji.

Przykłady przestępstw na tle seksualnym i seksistowskim

25/ Położenie ręki na pupie kolegi bez jego zgody.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Dotykanie czyjejś pupy jest kontaktem seksualnym. Takie dotykanie z zaskoczenia jest przestępstwem zagrożonym karą do 10 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości 150 000 euro.

Napaści na tle seksualnym (36) inne niż gwałt podlegają karze 5 lat pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 75 000 euro, jeśli nie występują okoliczności obciążające.
Jest to wykroczenie. Wykroczenia mogą podlegać karze więzienia i/lub grzywny lub innym karom (praktyki zawodowe itp.).
Aby doszło do napaści na tle seksualnym, musi dojść do dobrowolnego kontaktu fizycznego z intymną częścią ciała innej osoby, a czyn musi mieć charakter seksualny.

26/ Uprawianie seksu oralnego na śpiącym mężczyźnie.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Zaskoczony kontakt oralno-genitalny jest gwałtem. Jest to przestępstwo zagrożone karą do 20 lat pozbawienia wolności.

Gwałt (37) podlega karze 15 lat pozbawienia wolności w przypadku braku okoliczności obciążających.
Gwałt jest przestępstwem. Przestępstwa są karane wyłącznie więzieniem, nie ma grzywien.
Gwałt to jakikolwiek akt penetracji seksualnej jakiegokolwiek rodzaju, a także jakikolwiek akt oralny lub genitalny, popełniony na osobie innej osoby lub na osobie sprawcy albo przemocą, przymusem, groźbą lub z zaskoczenia (to fragment ustawy, definicja gwałtu jest dłuższa).
Pojęcie "zgody" nie pojawia się w prawie dotyczącym gwałtu. Brak zgody jest wnioskowany poprzez udowodnienie obecności przemocy, przymusu, groźby lub zaskoczenia. Obecność tylko jednego z tych czterech elementów jest wystarczająca do udowodnienia gwałtu.
Wyrażenie "lub na osobie sprawcy" zostało dodane w 2018 roku. Przed tą datą sytuacja ta byłaby uznawana za przestępstwo napaści na tle seksualnym (ponieważ penetrowane jest ciało sprawcy, a nie ofiary), a nie za przestępstwo zgwałcenia.

27/ Wyślij zdjęcie swoich piersi komuś, na kogo wyrazisz zgodę, jeśli masz 21 lat.
Nie ma w tym nic nielegalnego, o ile obie strony są pełnoletnie i wyraziły na to zgodę.

Zakłada się, że są to dwie pełnoletnie i pełnosprawne osoby (np. nie upośledzone umysłowo).

28/ Opublikuj zdjęcie swojej klatki piersiowej na Snapchacie, jeśli masz 17 lat.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Przesyłanie zdjęć pornograficznych osoby nieletniej - w tym własnej osoby - jest niezgodne z prawem. Jest to przestępstwo zagrożone karą do 10 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości 500 000 euro.

Możemy oprzeć się na dwóch aktach prawnych:
- Po pierwsze, zgodnie z kodeksem cywilnym, prawo do wizerunku małoletniego (38) nie należy do małoletniego, ale do jego rodziców,
- Skupimy się jednak na tekście kodeksu karnego dotyczącym tego, co powszechnie określa się mianem "pornografii dziecięcej" (39). We Francji nielegalne jest posiadanie lub wysyłanie pornografii przedstawiającej nieletniego.
Przestępstwa związane z pornografią dziecięcą są zagrożone karą 5 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości 75 000 euro, jeśli nie występują okoliczności obciążające.
W praktyce małoletni nigdy nie są ścigani za przesyłanie sobie aktów. Czasami jednak na niektórych nieletnich nakładane są sankcje edukacyjne.
Prawo nie definiuje, co stanowi pornograficzne przedstawienie osoby nieletniej. To sędzia decyduje o tym, co jest pornograficzne.

29/ Całowanie kogoś w usta z zaskoczenia.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Całowanie w usta jest kontaktem seksualnym. Taki kontakt popełniony z zaskoczenia jest przestępstwem zagrożonym karą do 10 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości 150 000 euro.

Napaści na tle seksualnym (36) inne niż gwałt podlegają karze 5 lat pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 75 000 euro, jeśli nie występują okoliczności obciążające.

30/ Wiązanie i penetrowanie kogoś w ramach sadomasochistycznej gry.
Nie ma w tym nic nielegalnego, o ile zasady tej seksualnej gry między wyrażającymi zgodę dorosłymi są jasne i doskonale przestrzegane.

Zakłada się, że są to dwie pełnoletnie i pełnosprawne osoby (np. nie upośledzone umysłowo).
Praktyki sadomasochistyczne (BDSM) opierają się na umowie między dwiema stronami. Jeśli ktoś złamie zasady, może zostać oskarżony i skazany. Takie wyroki są rzadkie, ale zostały już wydane we Francji.

31/ Podczas stosunku płciowego, penetracja odbytu osoby z zaskoczenia.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Zaskoczony kontakt oralno-genitalny jest gwałtem. Jest to przestępstwo zagrożone karą do 20 lat pozbawienia wolności.

Gwałt (37) podlega karze 15 lat pozbawienia wolności w przypadku braku okoliczności obciążających.
W tej sytuacji zakłada się, że penetracja jest dobrowolna.

32/ Zainstalowanie kamery bezpieczeństwa w toaletach profesjonalnego budynku.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Voyeuryzm jest przestępstwem zagrożonym karą do 2 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości do 30 000 euro.

Voyeuryzm (40) podlega karze 1 roku pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 15 000 euro w przypadku braku okoliczności obciążających.
W tej sytuacji zakłada się, że jest to obszar, w którym pracownicy się rozbierają.

33/ Utrzymywanie zgodnych relacji z przełożonym.
Nie ma w tym nic nielegalnego, o ile żadna ze stron nie stosuje przemocy, przymusu, gróźb lub zaskoczenia.  Relacja ta nie może mieć jednak negatywnego wpływu na środowisko zawodowe.

Zakłada się, że są to dwie pełnoletnie i pełnosprawne osoby (np. nie upośledzone umysłowo).
We Francji kodeks karny ma pierwszeństwo przed umową o pracę lub przepisami wewnętrznymi. W przeciwieństwie do innych krajów, pracodawcy nie mogą zabronić swoim pracownikom utrzymywania intymnych relacji poza pracą.

34/ Oferowanie podwyżki w zamian za seks.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Propozycja ta może zostać uznana za przestępstwo molestowania seksualnego, zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości do 45 000 euro.

Molestowanie seksualne (41) podlega karze 2 lat pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 30 000 euro w przypadku braku okoliczności obciążających.
Okolicznością obciążającą jest fakt, że sprawca nadużywa władzy wynikającej z zajmowanego stanowiska.
Zazwyczaj, aby nękanie zostało zdefiniowane jako takie, wymagane są powtarzające się działania. Jednak wymóg powtarzalności znika, gdy sprawca wywiera poważną presję na ofiarę. Tak jest w tym przypadku.

35/ Oferowanie spotkania z młodym stażystą poza godzinami pracy.
Nie ma w tym nic nielegalnego, o ile dana osoba nie nalega, na przykład wysyłając wiadomość lub ponawiając zaproszenie, ponieważ może to być forma molestowania seksualnego.

Zakłada się, że są to dwie pełnoletnie i pełnosprawne osoby (np. nie upośledzone umysłowo).

36/ Wykonywanie cunnilingus na omdlałej kobiecie.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Zaskoczony kontakt oralno-genitalny jest gwałtem. Jest to przestępstwo zagrożone karą do 20 lat pozbawienia wolności.

Gwałt (37) podlega karze 15 lat pozbawienia wolności w przypadku braku okoliczności obciążających.
Wyrażenie "oraz jakikolwiek akt oralny lub genitalny" w definicji zgwałcenia zostało dodane w 2021 roku. Przed tą datą sytuacja ta mogła zostać uznana za przestępstwo napaści na tle seksualnym, a nie za przestępstwo zgwałcenia, jeśli nie stwierdzono penetracji.

37/ Zachowaj nagość jego byłej dziewczyny, która miała wtedy 15 lat.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Posiadanie pornograficznego wizerunku osoby małoletniej w wieku poniżej 15 lat jest przestępstwem zagrożonym karą do 5 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości do 75 000 euro.

Ustawa o pornografii dziecięcej (39) (tego słowa nie ma w ustawie, jest to termin użytkowy) zabrania nabywania lub posiadania pornograficznego przedstawienia małoletniego.

38/ Uzyskanie relacji seksualnej z osobą towarzyszącą w zamian za biżuterię.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym. Stosunek ten, uzyskany w zamian za wynagrodzenie, stanowi korzystanie z prostytucji, podlegające karze grzywny w wysokości 1500 euro.

We Francji korzystanie z prostytucji (42) jest zabronione.
Za pierwszym razem, gdy wykroczenie zostanie zarejestrowane, nie jest to délit, ale naruszenie. Jeśli wykroczenie się powtarza, staje się délit.

39/ Uprawianie seksu za obopólną zgodą z 16-letnią nastolatką, która właśnie otrzymała prywatną lekcję.
Jest to przestępstwo na tle seksualnym.  Konsensualny stosunek seksualny z osobą małoletnią w wieku poniżej 16 lat, nad którą sprawujesz władzę, stanowi przestępstwo seksualnego wykorzystywania osoby małoletniej, zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności i grzywną w wysokości do 45 000 euro.

Przestępstwa seksualne (43) przeciwko nieletnim w wieku 15, 16 lub 17 lat podlegają karze 5 lat pozbawienia wolności i grzywnie w wysokości 45 000 euro.
Zakłada się, że osoba udzielająca prywatnych lekcji jest pełnoletnia, a 16-latek wyraził zgodę na związek seksualny.

40/ Uprawianie seksu za obopólną zgodą z 14-latką, gdy samemu ma się 14 lat.
Nie ma w tym nic nielegalnego, o ile żadna ze stron nie stosuje przemocy, przymusu, gróźb lub zaskoczenia.  Jak się często uważa, nie ma minimalnego wieku przyzwolenia.

Zakładamy, że są to dwaj nastolatkowie o takich samych zdolnościach (bez jednego z nich upośledzonego umysłowo, na przykład).
We Francji większość seksualna nie istnieje. Nie ma minimalnego wieku, w którym można wyrazić zgodę na stosunki seksualne. Nie oznacza to jednak, że dziecko jest zdolne do odbywania stosunków seksualnych! Oznacza to po prostu, że - podobnie jak w przypadku dorosłych - będziemy szukać przemocy, przymusu, groźby lub zaskoczenia. W przypadku znacznej różnicy wieku sędzia może uznać, że doszło do popełnienia przestępstwa.
Małoletni nie muszą prosić rodziców o pozwolenie na seks, a rodzice nie mogą zmuszać swoich dzieci do uprawiania seksu z kimś innym.
Wszelkie stosunki seksualne między osobą dorosłą a osobą poniżej 15 roku życia są zabronione.
Klauzula "Romeo i Julia" nie zezwala na stosunki seksualne, jeśli różnica wieku jest mniejsza niż 5 lat. Stanowi ona po prostu wyjątek, dzięki któremu przestępstwo jest uznawane za przestępstwo seksualne, a nie przestępstwo zgwałcenia.
Osoba dorosła może utrzymywać stosunki seksualne za obopólną zgodą z osobą w wieku 15, 16 lub 17 lat, jeśli nie ma bliskich relacji rodzinnych lub władzy nad małoletnim (jak w sytuacji przedstawionej na poprzedniej karcie). Z tego powodu wiele osób uważa, że wiek "pełnoletności seksualnej" to 15 lat. W rzeczywistości jest to wiek, w którym uznaje się, że małoletni ma niezbędne rozeznanie, aby wyrazić zgodę na związek seksualny z osobą pełnoletnią.

Konsekwencje

Przemoc ze względu na płeć i przemoc seksualna mogą mieć różne skutki, w zależności od osoby i jej odporności, reakcji osób z jej otoczenia oraz sposobu, w jaki dana osoba jest otoczona opieką. Nie ma w tym nic automatycznego.

Indywidualne konsekwencje

41/ Brak konsekwencji
Możliwe jest bycie ofiarą przemocy seksualnej lub przemocy ze względu na płeć i nie bycie nią.  odczuwają jakiekolwiek negatywne konsekwencje dla ich życia, zdrowia itp.

Jest to zjawisko, które zostało zbadane w bardzo niewielkim stopniu, ale osoby, które padły ofiarą przestępstw seksualnych w swoim życiu (w dzieciństwie, okresie dojrzewania lub dorosłości) zeznają, że przemoc ta nie miała wpływu na ich życie.
Niektóre badania podkreślają fakt, że u niektórych osób wykorzystywanych seksualnie w dzieciństwie nie rozwinęły się mierzalne objawy traumy. Może to być efekt związany ze zdolnościami mentalizacji i indywidualnymi czynnikami ochronnymi (54). Inne badania uważają, że brak obserwowalnej reakcji traumatycznej może być związany z różnicami w regulacji emocjonalnej i kontekście społecznym (55), podczas gdy inne sugerują, że brak pamięci może wyjaśniać pozorny brak traumy (56). Wreszcie, w niektórych przypadkach napaści na tle seksualnym pod wpływem substancji chemicznych, ofiary mogą nie doświadczać objawów pourazowych z powodu zmienionej pamięci i świadomości w czasie zdarzenia (57).

42/ Zespół stresu pourazowego (PTSD)
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Wśród zidentyfikowanych zaburzeń: unikanie, przeżywanie, lęk, zaburzenia uwagi i nastroju itp.

Wiele dzieci będących ofiarami przemocy seksualnej cierpi na PTSD, którego najczęstsze objawy obejmują lęk, dysocjację i zaburzenia nastroju (44).
Różne badania łączą przemoc seksualną i PTSD u dorosłych ofiar przemocy seksualnej, podkreślając zaburzenia przywiązania, nadmierną czujność i trudności w relacjach jako powszechne konsekwencje (45).
Więcej informacji na temat psychotraumy można znaleźć na stronie internetowej Centre national de ressources et de résilience (cn2r.fr).

43/ Poczucie wstydu
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej lub seksistowskiej, mogą odczuwać wstyd.

Wstyd jest czasami opisywany jako czynnik de-subiektywizujący, ograniczający zdolność osób, które padły ofiarą przemocy, do odbudowania swojego zdrowia psychicznego (46).

44/ Depresja
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy na tle seksualnym lub seksualnym, mogą popaść w depresję i mieć myśli samobójcze.

Historia przemocy seksualnej w dzieciństwie znacznie zwiększa ryzyko depresji i myśli samobójczych w okresie dojrzewania i dorosłości (47).

45/ Zapominanie / zaprzeczanie
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej, mogą tymczasowo lub trwale zapomnieć o całym zdarzeniu lub jego części.

Różne badania ilustrują fakt, że niektóre ofiary przemocy seksualnej nie pamiętają wydarzeń przez kilka lat, zanim ponownie je przeżyją, czasami poprzez traumatyczne wyzwalacze (48).

46/ Trudności sentymentalne/seksualne
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej lub seksistowskiej, mogą mieć trudności z rozwijaniem i utrzymywaniem satysfakcjonujących relacji romantycznych i seksualnych.

Wiele badań wskazuje na problemy z pożądaniem, bólem podczas stosunku i zmniejszoną satysfakcją seksualną u kobiet i mężczyzn, którzy padli ofiarą przemocy seksualnej (49). W takich przypadkach ważne jest, aby mieć dostęp do odpowiedniej opieki terapeutycznej w celu osiągnięcia satysfakcjonującego życia seksualnego.

47/ Trudności w relacjach/społeczne
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy na tle płciowym lub seksualnym, mogą mieć trudności z rozwijaniem i utrzymywaniem satysfakcjonujących przyjaźni lub relacji zawodowych.

Badania pokazują, że niektóre osoby, które były ofiarami, mają trudności z odróżnieniem normalnych zachowań od niezdrowych relacji, co może wpływać na ich zdolność do utrzymywania zdrowych przyjaźni i relacji zawodowych (50).

48/ Przewlekły ból
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej, mogą odczuwać ból o różnym nasileniu, którego nie łagodzą zwykłe metody leczenia.

Różne badania podkreślają przewlekły ból obserwowany u osób, które padły ofiarą przemocy seksualnej, w szczególności ból rozproszony, migreny, ból miednicy i niewyjaśniony ból mięśni (51).

49/ Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej, mogą mieć obsesyjne, niepokojące, powtarzające się i niekontrolowane myśli, powodujące silny niepokój.

Szok doznany podczas brutalnego incydentu może sprzyjać pojawieniu się obsesyjnych myśli i kompulsywnych zachowań u osób, które padły jego ofiarą. Objawy kliniczne OCD, w szczególności kompulsje, takie jak powtarzające się zachowania (mycie rąk, sprawdzanie itp.) lub czynności umysłowe (liczenie itp.) mogą być nasilone u osób, które doznały traumy seksualnej (52).

50/ Zaburzenia odżywiania
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. U osób, które padły ofiarą przemocy seksualnej, może rozwinąć się anoreksja, bulimia psychiczna lub napadowe objadanie się.

Niektóre badania zidentyfikowały związek między niepewnym przywiązaniem, przemocą seksualną i rozwojem zaburzeń odżywiania, pokazując, że osoby, które były ofiarami, mogą rozwinąć lęk i zaburzenia odżywiania (53).

Konsekwencje dla związków/rodzin

51/ Konflikt rodzinny/rozstanie
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Osoby, które padły ofiarą przemocy seksualnej, mogą być świadkami rozpadu swojej rodziny lub pary. Czasami prowadzi to do separacji.

Różne badania pokazują, że przemoc seksualna może powodować poważne zakłócenia w dynamice rodziny, szczególnie poprzez konflikt małżeński i podział ról rodzicielskich. Napięcia te szczególnie dotykają dzieci będące ofiarami przemocy (58).

52/ Koszt indywidualny/rodzinny
Nie ma w tym nic automatycznego, ale jest to znana konsekwencja przemoc seksualna. Ofiary przemocy seksualnej i ich rodziny mogą stanąć w obliczu nieprzewidzianych wydatków (wsparcie psychologiczne, prawnicy, przeprowadzka itp.).

Przemoc seksualna może pociągać za sobą znaczne koszty dla ofiar i ich rodzin. Główne wydatki obejmują opiekę medyczną, wsparcie psychologiczne, opłaty prawne, a czasami utratę dochodów z powodu psychologicznego wpływu przemocy (59).

Konsekwencje dla społeczności/społeczeństwa

53/ Koszt ludzki
Jest to dobrze znana konsekwencja przemoc seksualna. Przemoc ze względu na płeć i przemoc seksualna wiąże się z kosztami ludzkimi: praca funkcjonariuszy organów ścigania, prawników, pracowników służby zdrowia itp. musi zostać opłacona.

Kilka dokumentów dostarcza szczegółowych danych na temat ludzkich kosztów przemocy na tle płciowym i seksualnym we Francji oraz podkreśla wysiłki podejmowane przez służby publiczne w celu zwalczania tej plagi (60).

54/ Koszty społeczne
Jest to dobrze znana konsekwencja przemoc seksualna. Przemoc ze względu na płeć i przemoc seksualna wiąże się z kosztami dla społeczeństwa: kosztami wymiaru sprawiedliwości, systemu więziennictwa, opieki zdrowotnej i tak dalej.

Roczny koszt ekonomiczny przemocy seksualnej jest ogromny, wpływając zarówno na jednostki, jak i na gospodarkę z powodu czasami opóźnionego leczenia medycznego, prawnego i społecznego (61).

Dźwignie prewencyjne

Ocena wpływu różnych podejść prewencyjnych jest złożona. Zidentyfikowaliśmy jednak szereg dźwigni prewencyjnych, które po dostosowaniu do konkretnego kontekstu i zastosowaniu przez przeszkolonych specjalistów mogą ograniczyć ryzyko wystąpienia przemocy ze względu na płeć i przemocy seksualnej.

Indywidualne/rodzinne dźwignie prewencyjne

55/ Rozwijanie umiejętności psychospołecznych
To dźwignia do zapobiegania przemoc na tle seksualnym i seksistowskim. Umiejętności psychospołeczne obejmują naukę zarządzania emocjami, skutecznej komunikacji, krytycznego myślenia, empatii wobec innych i radzenia sobie ze stresem.

Definicje i klasyfikacje CPS ewoluowały w ciągu ostatnich 30 lat. Zostały one zaktualizowane w 2022 r. przez Santé publique France, w oparciu o przegląd literatury i przy wsparciu komitetu badaczy i specjalistów ds. profilaktyki (62).

56/ Wczesna opieka dla sprawców i ofiar
To dźwignia do zapobiegania przemoc na tle płciowym i seksualnym. Im wcześniej sprawcy i ofiary zostaną odpowiednio potraktowani, tym lepiej możemy zapobiegać nawrotom takiej przemocy.

Liczne badania podkreślają znaczenie wczesnego wykrywania ryzykownych zachowań u młodych sprawców przemocy seksualnej w celu uniknięcia eskalacji i recydywy (63).

57/ Dobra znajomość prawa
To dźwignia do zapobiegania seksistowskiej i przemocy seksualnej. Uczenie się tego, co jest dozwolone, a co zabronione (w szczególności prawa karnego) zaczyna się w dzieciństwie.

Wielu sprawców przemocy seksualnej nie ma jasnego zrozumienia ograniczeń prawnych. Lepsze informowanie od najmłodszych lat, zwłaszcza o konsekwencjach karnych przemocy seksualnej, pomogłoby ograniczyć recydywę i zapobiec popełnianiu niektórych czynów (17).

58/ Zapobieganie stereotypom związanym z płcią
To dźwignia do zapobiegania przemoc na tle seksualnym i seksistowskim. Od wczesnego dzieciństwa należy zapobiegać przekonaniu, że pewne zdolności lub cechy osobowości są specyficzne dla płci od urodzenia.

Liczne badania wykazują wyraźny związek między stereotypami dotyczącymi płci a przemocą seksualną i seksistowską. Podkreślają one znaczenie edukacji dzieci od najmłodszych lat w celu dekonstrukcji tych stereotypów i zapobiegania ich późniejszemu usprawiedliwianiu seksistowskich zachowań (30).

Wspólnotowe/społeczne dźwignie prewencyjne

59/ Dłuższe wyroki więzienia
To nie jest dźwignią zapobiegania przemocy na tle płciowym i seksualnym. Zbyt długie wyroki pozbawienia wolności ograniczają reintegrację i sprawiają, że przestępcy są bardziej narażeni na ryzyko ponownego popełnienia przestępstwa.

Badania pokazują, że programy reintegracyjne z odpowiednimi działaniami następczymi oraz opieką edukacyjną, społeczną i zdrowotną dają znacznie lepsze wyniki niż dłuższe wyroki pozbawienia wolności (65).

60/ Systematyczna kastracja chemiczna
To nie jest środek zapobiegania przemocy seksualnej i seksistowskiej. Chociaż takie leczenie może pomóc niektórym pacjentom, usystematyzowanie stosowania leków ograniczających niektóre hormony płciowe u wszystkich przestępców seksualnych nie jest w żadnym wypadku realnym rozwiązaniem.

Psychiatrzy ostrzegają przed iluzją, że leczenie hormonalne w celu zmniejszenia libido zapobiegnie recydywie. Niektóre osoby mogą rozwinąć mechanizmy kompensacyjne i wyrażać swoją przemoc w inny sposób (66). We Francji leczeniu pacjentów muszą towarzyszyć działania terapeutyczne (psychoterapia itp.).

61/ Edukacja w zakresie życia emocjonalnego i seksualnego
To dźwignia do zapobiegania przemocy seksualnej i seksistowskiej. Sesje edukacyjne dotyczące życia emocjonalnego, relacyjnego i seksualnego powinny być systematycznie prowadzone dla wszystkich grup wiekowych, zawsze dostosowując ich treść.

Kompleksowa edukacja seksualna jest niezbędna do przygotowania młodych ludzi do bezpiecznego, produktywnego i satysfakcjonującego życia w świecie, w którym przemoc seksualna nadal stanowi poważne zagrożenie dla ich dobrostanu (67).
We Francji program EdSens™ jest najbardziej wszechstronny, oferując siedem sesji od wczesnego przedszkola do ostatniej klasy szkoły średniej (68).

62/ Zakaz korzystania z sieci społecznościowych przez nieletnich
To nie jest dźwignią zapobiegania przemocy seksualnej i seksistowskiej. Musimy pomóc dzieciom i nastolatkom nauczyć się prawidłowo korzystać z narzędzi cyfrowych, jednocześnie chroniąc je przed zagrożeniami.

Samo zakazanie dostępu do sieci społecznościowych nie zapobiega narażeniu na treści zawierające przemoc lub treści seksualne, ponieważ młodzi ludzie często znajdują sposoby na obejście tych ograniczeń. Podnoszenie świadomości i pomoc młodym ludziom w świadomym korzystaniu z sieci społecznościowych są bardziej skuteczne niż całkowite zakazy (69).

63/ Lepsze szkolenia dla profesjonalistów
To dźwignia do zapobiegania przemoc na tle płciowym i seksualnym. Musimy poprawić szkolenia dla specjalistów (policji, wymiaru sprawiedliwości, służby zdrowia, edukacji itp.), aby zapewnić lepsze zrozumienie i opiekę sprawcom i ofiarom.

Badania podkreślają znaczenie ciągłych, odpowiednich szkoleń umożliwiających profesjonalistom podejmowanie skutecznych działań w walce z przemocą na tle płciowym i seksualnym, w szczególności w zakresie identyfikacji i postępowania ze sprawcami przemocy seksualnej w celu zapobiegania dalszym aktom przemocy (70).

64/ Struktury wsparcia/numery pomocy
To dźwignia do zapobiegania Przemoc seksualna i seksistowska. Należy stworzyć i finansować struktury wsparcia, zarówno dla ofiar, jak i dla osób obawiających się popełnienia czynu (myśli pedofilskie itp.).

Struktury wsparcia i telefony zaufania są niezbędne w zapobieganiu i radzeniu sobie z przemocą na tle płciowym i seksualnym, zarówno dla ofiar, jak i dla osób obawiających się popełnienia czynu.
Dwa przykłady:
Numer 116006 umożliwia każdemu, kto uważa, że padł ofiarą przestępstwa, anonimowe uzyskanie pomocy (71),
numer STOP 0 806 23 10 63 to telefoniczna usługa oceny i kierowania do osób, które pociągają seksualnie dzieci (72).

65/ Funkcjonalne ustawodawstwo / system sądowniczy
To dźwignia do zapobiegania seksistowskiej i przemocy seksualnej. Potrzebujemy jasnych, zrozumiałych przepisów i funkcjonalnego, odpowiednio finansowanego systemu sądownictwa karnego.

Analiza międzynarodowej i europejskiej ochrony przed przemocą seksualną pokazuje, że jasne i skutecznie egzekwowane przepisy umożliwiają lepszą opiekę nad ofiarami i ograniczają recydywę (73).

66/ Udzielanie informacji na temat przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć
To dźwignia do zapobiegania Przemoc ze względu na płeć i przemoc seksualna. Musimy zapewnić jasne informacje na temat przemocy ze względu na płeć i przemocy seksualnej, oparte na wiarygodnych danych. To jedno z wyzwań tego fresku!

Badania pokazują, że kampanie informacyjne i narzędzia zwiększające świadomość pomagają obalić mity dotyczące przemocy seksualnej i poprawić rozpoznawalność problematycznych zachowań (33). Nadzór, szkolenia i informacje dla ogółu społeczeństwa również pomagają ograniczyć przemoc (74).

O fresku na temat przemocy ze względu na płeć i przemocy seksualnej®

Fresk został opracowany w 2023 roku przez Sébastien Brochotprofilaktyk i trener specjalizujący się w zapobieganiu przemocy seksualnej. Jest wspierany przez bonheur.fr.

Opiera się na uznanych krajowych i międzynarodowych pracach naukowych przez profesjonalistów specjalizujących się w przestępstwach seksualnych.

La fresque des violences sexistes et sexuelles® jest zastrzeżonym znakiem towarowym, 2023 © Bonheur.fr, wszelkie prawa zastrzeżone.

Zasoby bibliograficzne

Na stronie Theseas można znaleźć szeroki zakres zasobów

Wszystkie informacje podane w tym warsztacie zostały potwierdzone przez kilka międzynarodowych badań naukowych. W bibliografii wybraliśmy jedno źródło dla każdej informacji. Preferowane były francuskie lub francuskojęzyczne badania i metaanalizy (analiza serii niezależnych badań na ten sam temat), a także zasoby o otwartym dostępie. Jednakże, niektóre anglojęzyczne lub płatne zasoby, które uznaliśmy za szczególnie interesujące, były preferowane w stosunku do innych.

    1. Institut national de santé publique du Québec (INSPQ) (b.d.). Czynniki ryzyka w dzieciństwie i przemoc seksualna. INSPQ.
    2. Romero, M. (2022). La prise en charge des mineurs auteurs d'infractions à caractère sexuel à la Protection judiciaire de la jeunesse. Protection judiciaire de la Jeunesse (PJJ); Fédération française des centres de ressources pour les Intervenants auprès des Auteurs de Violences Sexuelles (FFCRIAVS).
    3. Debauche, A., Lebugle, A., Brown, E., Lejbowicz, T., Mazuy, M., Charruault, A., Dupuis, J., Cromer, S., & Hamel, C. (2017). Prezentacja badania Virage i wstępnych wyników dotyczących przemocy seksualnej (dokument roboczy nr 229). Institut national d'études démographiques (Ined).
    4. Okur, P., van der Knaap, L. M., & Bogaerts, S. (2020). Ilościowe badanie różnic między płciami w ujawnianiu wykorzystywania seksualnego dzieci i powodów nieujawniania. Journal of Interpersonal Violence, 35(23-24), 5255-5275.
    5. Thomas, J.-L. (2019, 7 stycznia). Kobiety sprawcami napaści na tle seksualnym. Prezentacja na Assises Internationales.
    6. Sanchez, M., Fouques, D., & Romo, L. (2022). Przemoc seksualna między partnerami intymnymi: charakterystyka i kwestie kliniczne. Annales Médico-psychologiques, revue psychiatrique, 180(1), 63-70.
    7. Trachman, M., & Lejbowicz, T. (2020). Lesbijki, geje, osoby biseksualne i transpłciowe (LGBT): heterogeniczna kategoria, specyficzne formy przemocy. W E. Brown, A. Debauche, C. Hamel, & M. Mazuy (Eds.), Violences et rapports de genre (pp. 355-390), Ined Éditions.
    8. Zaouche-Gaudron, C. (2024). "Musimy w to uwierzyć". Energicznie, przestańmy trywializować wewnątrzrodzinną i instytucjonalną przemoc seksualną! Empan, 136(4), 7-12.
    9. Hajbi, M., & Robin, N. (2015). Grupowe podejście psychoterapeutyczne do upośledzonych umysłowo dorosłych sprawców przemocy seksualnej. Annales Médico-Psychologiques, Revue Psychiatrique, 173(1), 43-49.
    10. Désaulniers, V. (2016). Empatia i zniekształcenia poznawcze u wewnątrzrodzinnych agresorów seksualnych (esej podyplomowy, Université du Québec à Trois-Rivières).
    11. Gamet, M.-L. (2016). Postępowanie seksuologiczne wobec młodocianych sprawców przemocy seksualnej. Le Journal des psychologues, (338), 187-194.
    12. Baril, K., Tourigny, M., & Hébert, M. (2012). Międzypokoleniowy cykl wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie: złożona trajektoria. In M. Hébert, M. Cyr, & M. Tourigny (Eds.), L'agression sexuelle envers les enfants - Tome 2 (pp. 259-288). Presses de l'Université du Québec.
    13. Mouchet-Mages, S. i Plancade, O. (2018). Trauma z dzieciństwa i przeciwności losu w dzieciństwie wśród sprawców napaści na tle seksualnym. Rhizome, nr 69-70(3), 13-14.
    14. Gamet, M.-L. (2018). Grupa i mediacja z młodocianymi sprawcami przemocy seksualnej. Le Journal des psychologues, 361, 34-38.
    15. Diallo, A., Barry, M. S., Kaba, M. L., & Barry, I. S. (2021). Profil psychopatologiczny sprawców napaści seksualnych na dziewczęta w wieku przedszkolnym w Konakry. Médecine Légale, 14(2), 66-70.
    16. Bollé, M. (2022, 2 czerwca). La place des violences interpersonnelles dans le parcours des femmes usagères de substances psychoactives - Résultats préliminaires. Referat wygłoszony na konferencji Odyssée 75: La Criminologie Dans Tous Ses Espaces, Université de Liège, Belgia.
    17. Chollier, M., Maquigneau, A. i Miele, C. (2019). Rozdział 13. Seksuologia w opiece nad sprawcami przemocy seksualnej. W Coutanceau, R., Lacambre, M., Blachère, P. et Truffaut, J. (reż.), Sexualités et transgressions La question de l'altérité. ( p. 137 -149 ). Dunod.
    18. Teillard-Dirat, M. (2016) . Rozdział 16. W kierunku kliniki cyber-pedopornografii. W Coutanceau, R., Damiani, C. i Lacambre, M. (red.), Victimes et auteurs de violence sexuelle. (s. 193-200) Dunod.
    19. Smida, S. (2021). Effraction du psychisme chez les enfants victimes de violence sexuelle. Topique, nr 152(2), 131-143.
    20. Gatelier, S., Vigourt-Oudart, S., Plancade, O., Mouchet-Mages, S. i Harmant, V. (2019). Rozdział 2. Psychotrauma u sprawców przemocy seksualnej. W Coutanceau, R., Lacambre, M., Blachère, P. et Truffaut, J. (reż.), Sexualités et transgressions La question de l'altérité. ( p. 11 -22 ). Dunod.
    21. Joyal, C. i Spearson-Goulet, J. (2017). Rozdział 4 - Neuropsychologia sprawców napaści na tle seksualnym. W Cortoni, F. i Pham, T. (Eds.), Traité de l'agression sexuelle Théories explicatives, évaluation et traitement des agresseurs sexuels. ( p. 71 -94 ). Mardaga.
    22. Cortoni, F., & Pham, T. (2017). Traktat o napaści na tle seksualnym. Teorie wyjaśniające, ocena i leczenie agresorów seksualnych. Mardaga.
    23. Albardier, W. (2003). Kobiety sprawczynie napaści na tle seksualnym: 14 przypadków zaobserwowanych w więzieniu w Tuluzie.
    24. Keygnaert, I., & Linthout, L. (2020). Triage tool for the identification, care and referral of victims of sexual violence in the context of European reception and accommodation programmes for applicants for international protection. Uniwersytet w Gandawie. ISBN: 9789078128649.
    25. Pierre-Brossolette, S. et al, 2023. Pornocriminalité: Mettons fin à l'impunité et de l'industrie pornographique, Haut Conseil à l'Egalité.
    26. Vandenberghe, A., Fomenko, E., & Keygnaert, I. (2023). Guide pratique sur la prise en charge de violences sexuelles et intrafamiliales dans les soins primaires. Service Public Fédéral Santé Publique, Sécurité de la Chaîne Alimentaire et Environnement.
    27. Harrati, S. i David, V. (2015). Kobiety będące sprawcami przemocy seksualnej: badanie kliniczne przebiegu życia i dynamiki brutalnych działań seksualnych. Psychology Bulletin, wydanie 538(4), 319-330.
    28. Tardif, M., Hébert, M., & Béliveau, S. (2007). La transmission intergénérationnelle de la violence chez les familles d'adolescents qui ont commis des agressions sexuelles. In M. Tardif (Ed.), L'agression sexuelle : Coopérer au-delà des frontières, Cifas 2005 (pp. 151-180). Institut Philippe-Pinel de Montréal.
    29. Julien, M., Bergeron, M., & Hébert, M. (2020). Programme Empreinte: évaluation des capsules vidéo web destinées aux parents d'adolescents.es et visant à prévenir la violence sexuelle. Revue de psychoéducation, 49(1), 27-45.
    30. Buisson, C. i Wetzels, J. (2022) . Rozdział III. Stereotypy płci i przemoc, niebezpieczne powiązania. Przemoc seksistowska i seksualna. ( p. 49 -65 ). Presses Universitaires de France.
    31. Gagnon, A. (2021). La relation entre l'adhésion à des stéréotypes de genre et les comportements et attitudes à l'égard du consentement sexuel chez les adultes émergents québécois (Praca magisterska, Université du Québec à Montréal). Archipel.
    32. Światowa Organizacja Zdrowia i Panamerykańska Organizacja Zdrowia. (2012). Zrozumienie i przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet: Przemoc seksualna. Światowa Organizacja Zdrowia.
    33. Arena, G., Legendre, C. i Saint-Jalmes, G. (2023). La sortie de prison, l'articulation santé/justice. Ci mężczyźni wśród nas opiekujący się sprawcami przemocy seksualnej. ( p. 103 -120 ). Éditions du Détour.
    34. Colson, M. (2019) . Rozdział 8. La dimension sexologique de la violence sexuelle féminine Évaluation, prévention, traitement. W Coutanceau, R., Lacambre, M., Blachère, P. i Truffaut, J. (red.), Sexualités et transgressions La question de l'altérité. ( p. 71 -94 ). Dunod.
    35. Taxil, B., & Massias, J.-P. (2024). Violences sexuelles dans les conflits armés: quelles réponses du droit international et de la justice transitionnelle? In B. Taxil, I. Fouchard, & C. Klipfel (red.), Droit international et violences sexuelles dans les conflits armés: Contributions de la Chaire Mukwege (2019-2023) (s. 45-73). Institut Francophone pour la Justice et la Démocratie.
    36. Artykuły 222-27 do 222-31 kodeksu karnego.
    37. Artykuły 222-23 do 222-26-1 kodeksu karnego.
    38. Artykuł 372-1 francuskiego kodeksu cywilnego.
    39. Artykuł 227-23 Kodeksu karnego.
    40. Artykuł 226-3-1 francuskiego kodeksu karnego.
    41. Artykuł 222-33 Kodeksu karnego.
    42. Artykuły 611-1 i 225-12-1 francuskiego kodeksu karnego.
    43. Artykuły od 227-25 do 227-27-3 francuskiego kodeksu karnego.
    44. Debauche, A., Lebugle, A., & Hamel, C. (2020). Przemoc seksualna we Francji: konteksty i konsekwencje. Population & Sociétés, 2020(579), 1-4.
    45. Nohales, L., Vignat, J.-P., & Prieto, N. (2021). L'Attachement dans le Trouble de Stress Post-Traumatique chez l'adulte: revue de la littérature. La Presse Médicale Formation, 2(2), 49-57.
    46. Combes, V., & Ravit, M. (2024). Les vases communicants de la honte chez les auteurs de violences sexuelles. L'Évolution Psychiatrique, 89(3), 345-359.
    47. Gilsanz, M., & Rappaport, C. (2024). Przemoc seksualna wobec nieletnich i konsekwencje psychopatologiczne w okresie dojrzewania: aspekty historyczne i współczesne. Neuropsychiatrie de l'Enfance et de l'Adolescence, 72(2), 1-8.
    48. Mannooretonil, A. (2022). Patrick C. Goujon, Prière de ne pas abuser, Seuil, 2021, 96 s. Christus, nr 273(1), 126-126.
    49. Denis, I., Brennstuhl, M. i Tarquinio, C. (2020). Les conséquences des traumatismes sexuels sur la sexualité des victimes: une revue systématique de la littérature. Sexologies, Vol. 29(4), 198-217.
    50. Vigourt-Oudart, S., Boitout, J., Caullireau, S. i Prud'homme, C. (2016). Rozdział 25. Zapobieganie przemocy seksualnej. W Coutanceau, R., Damiani, C. i Lacambre, M. (reż.), Victimes et auteurs de violence sexuelle. ( p. 309 -325). Dunod.
    51. Chahraoui, K. (2020). Celowa przemoc, objawy somatyczne i złożone urazy u uchodźców i osób ubiegających się o azyl. Douleur et analgésie, Vol. 33 (2), 75-82.
    52. Nolan, K. i Grégoire, J. (2010). Zrozumienie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego: integracja analizy transakcyjnej i psychoanalizy. Actualités en analyse transactionnelle, N° 136(4), 1-29.
    53. Bruno, J., Machado, J., Ferreira, Y., Munsch, L., Silès, J., Steinmetz, T., Rotonda, C., Vismara, L. i Tarquinio, C. (2019). Wpływ stylów przywiązania na rozwój objawów traumatycznych u francuskich ofiar przemocy seksualnej. Sexologies, Vol. 28(1), 25-30.
    54. Maheux, J., Collin-Vézina, D., Macintosh, H., Berthelot, N. & Hétu, S. (2016). Zdolności mentalizacji specyficzne dla traumy u dorosłych, którzy doświadczyli wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie. Revue québécoise de psychologie, 37(3), 93-115.
    55. Roman, P. (2018). Nieadekwatność afektu i ślad traumy w przemocy seksualnej. Adolescence, T. 36 nr 1 (1), 109-120.
    56. Williams, L. M. (1994). Pamiętanie traumy z dzieciństwa: prospektywne badanie wspomnień kobiet o wykorzystywaniu seksualnym w dzieciństwie. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62(6), 1167-1176.
    57. Vasseur, P. (2013). Uraz psychiczny u ofiar napaści na tle seksualnym z możliwym uzależnieniem chemicznym. Prise en charge UMJ. Urgences, 2013, 1-13.
    58. Boudabous, J., Khemakhem, K., Hamza, D., Kraiem, M., Ayadi, H., & Moalla, Y. (2024). Violence sexuelle en milieu scolaire: étude de 30 dossiers d'expertises psychiatriques. Neuropsychiatrie de l'Enfance et de l'Adolescence, 72(3), 120-126.
    59. Cresci, V. (2024). Le prix des larmes: Le coût caché des violences sexuelles. Grasset.
    60. Peytavin, L., & Quillet, L. (2022). Pięć lat po #MeToo: Koszt sprawiedliwości dla ofiar przemocy seksualnej. Fundacja Kobiet.
    61. Niezależna Komisja ds. Kazirodztwa i Seksualnego Wykorzystywania Dzieci (CIIVISE). (2023). Opinia ICISS.
    62. Santé publique France. (b.d.). Kompetencje psychospołeczne (CPS). Santé publique France.
    63. Mouchet-Mages, S., & al (2021). Pour une meilleure prise en charge des auteurs de violences sexuelles: Présentation et conclusions d'une audition publique concernant la prévention, l'évaluation et le soin. L'Encéphale, 47(5), 495-498.
    64. Buisson, C. i Wetzels, J. (2022). Rozdział III. Stereotypy płci i przemoc, niebezpieczne powiązania. Przemoc seksistowska i seksualna. (p. 49-65). Presses Universitaires de France.
    65. Brochot, S. (2024). Długie wyroki więzienia dla przestępców: rozwiązanie? [Wideo]. Preventorium. YouTube.
    66. Moncany, A.-H., Vigourt-Oudart, S., Canale, N., Chollier, M., Mouchet-Mages, S., & Bouchard, J.-P. (2020). Les Centres Ressources pour les Intervenants auprès des Auteurs de Violences Sexuelles (CRIAVS). Annales Médico-Psychologiques, Revue Psychiatrique, 178(9), 879-884.
    67. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO). (2010). International Technical Guidance on Sexuality Education: An evidence-based approach for schools, teachers and health education professionals. UNESCO.
    68. Brochot, S. (2022). Edukacja afektywna w szkole średniej: Program EdSens™. Éditions Bonheur.fr.
    69. Picherot, G., Balençon, M., & al. (2021). La prostitution des mineurs en France: zalecenia grupy roboczej. Perfectionnement en Pédiatrie, 4(4), 346-353.
    70. Albardier, W., Brochot, S., Cano, J.-P., Lacambre, M., & Miele, C. (2019). Les CRIAVS: dyspozytory usług publicznych przeznaczone do zapobiegania przemocy seksualnej. La Santé en action, (448), 7-9.
    71. France Victimes. (2018). Le 116006, un nouveau numéro pour l'aide aux victimes.
    72. Fédération Française des Centres Ressources pour les Intervenants auprès des Auteurs de Violences Sexuelles (FFCRIAVS). (2021). Program STOP.
    73. Al Shouli, K. (2024). Międzynarodowa i europejska ochrona przed gwałtem i napaścią seksualną. Sexologies, 33(4), 245-252.
    74. Lacambre, M. (2021). Les violences sexuelles. Rhizome, nr 80-81(2), 14-15.

Next Fresque des Violences Sexistes et Sexuelles™ en visio w dniu 16 lutego 2026 r..

Biorę udział!
X